ป็นพระอารามหลวงชั้นตรี ตั้งอยู่ที่ถนนไตรรัตน์ แต่เดิมชื่อว่าวัดป่าเยี้ยะ  เยี้ยะ แปลว่า ไม้ไผ่บริเวณที่ตั้งวัดเป็นป่าไผ่จึงตั้งชื่อตามที่มา ตามประวัติกล่าวว่าพระเจ้ามหาพรหมผู้ครองเมืองเชียงราย เป็นผู้อัญเชิญพระแก้วมรกตมาจากเมืองกำแพงเพชร ในช่วงเวลานั้นสถานการณ์บ้านเมืองไม่ค่อยจะสู้ดีนักจึงได้พอกปูนทับองค์พระแก้วมรกตแล้วนำไปบรรจุไว้ในเจดีย์วัดป่าเยี้ยะ อีก 45 ปีต่อมาเกิดฟ้าผ่าที่องค์เจดีย์พบพระพุทธรูปลงรักปิดทองจึงได้อัญเชิญไปไว้วิหารหลวงได้ 2 เดือนต่อมาปูนบริเวณพระนาสิก (จมูก) กระเทาะออกจึงเห็นเป็นแก้วสีเขียว เจ้าอาวาสได้กระเทาะปูนออกจึงปรากฎเป็นพระแก้วสีเขียวทั้งองค์พระเจ้าสามฝั่งแกน เจ้าเมืองเชียงใหม่ ทราบข่าวจึงได้อัญเชิญไปเมืองเชียงใหม่ รวมระยะเวลาที่พระแก้วมรกตประดิษฐาน

อยู่ที่เชียงรายเป็นเวลา 45 ปี วัดป่าเยี้ยะที่ประดิษฐพระแก้วมรกตจึงถูกเรียกต่อๆ กันมาว่า “วัดพระแก้ว”